کد مطلب:22272 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

توبه كامل از گناه بزرگ خودارضايي چگونه است؟

توبه كامل از اين گناه همان ندامت و عزم بر انجام ندادن آن است. امام علي(ع) مي فرمايند: {Hالتوبة علي اربعة دعائم...H}، {Mتوبه بر چهار ركن استوار است 1- پشيماني قلبي 2- استغفار با زبان 3- عمل با اعضاء و جوارح (كه عملاً از گناه دست بكشد و آنرا هرگز انجام ندهد) 4- عزم بر باز نگشتن به گناه (قلباً هم بر اين عزم جازم باشد كه به سمت گناه باز نگردد،M} {V(ميزان الحكمة، ج 1، ر 2160)V}. اما اينكه چگونه اين گناه حتي در خواب هم به سراغ شما نيايد بايد گفت اولاً چون به چنين كاري عادت داشته ايد مدتي طول مي كشد تا از وجودتان رخت بر بندد. ثانياً، بايد مراحل مربوط به ترك گناه شهواني دقيقاً عمل كنيد تا با مدد خداي رحمان بعد از مدتي آثار مطلوب آنرا در خود بيابيد. در اين زمينه بايد دو چيز را دقيقاً و حتماً بدون سهل انگاري عمل نماييد: {T1- ترك زمينه گناه:T} اين خود زيرمجموعه اي دارد كه مهمترين آن عبارت است: * ترك گناه چشم: دقيقاً بايد مواظب چشم خود بود كه مبادا به نامحرم و كلاً هر آنچه كه شهوت انگيز است، نگاه شود. عن الصادق(ع): {Hالنظر سهم من سهام ابليس مسموم و كم من نظرة اورثت حسرة طويله H}؛ {Mنظر دوختن تيري مسموم از تيرهاي ابليس است و چه بسا نگاهي كه حسرت درازمدتي را (در دل) به ارث بگذاردM}، {V(سفينةالبحار، شيخ عباسي قمي، ماده نظر)V}. * ترك گناه گوش: بايد از كليه شنيدنيهايي كه حرام هستند پرهيز شود. نوار موسيقي باشد، صداي شهوت انگيز نامحرم باشد و... * ترك مصاحبت با دوستان ناباب: دوستاني كه باعث مي شوند انسان مزه گناه را مزمزه كند، در واقع دشمن هستند و بايد از آنها پرهيز كرد. از امام سجاد(ع) نقل شده: {Hالنهي عن مصاحبة خمسة و محادثتهم و مرافقتهم في طريق و هم الكذاب والفاسق والبخيل والاحمق والقاطع لرحمه H}؛ {Mحضرت از همراهي و سخن گفتن و رفيق بودن با پنج كس را نهي فرموده: كذاب، گناهكار، بخيل، احمق و كسي كه قطع رحم كرده است M}، {V(همان، ماده صحب)V}. البته اينها از مهمترين زمينه هاي گناه هستند كه بايد ترك شوند ولي كلاً هر چيزي كه زمينه گناه را فراهم مي كندبايد ترك شود. {T2- ترك فكر گناه:T} ترك زمينه گناه سهم به سزايي در ترك فكر گناه دارد ازاين رو هر چه بيشتر و دقيقتر زمينه گناه ترك شود فكر گناه كمتر به سراغ انسان مي آيد ولي علاوه بر آن، چند چيز جزء برنامه زندگي شود (حداقل تا وقتي كه مجرد هستيد): * اشتغال به برنامه شبانه روزي: حتماً بايد شبانه روز خود را با برنامه ريزي صحيح و متناسب وضع روحي و جسمي خود پر كنيد و هيچ ساعت بيكاري نداشته باشيد تا نفس شما را مشغول كند. در اوقات بيكاري وسوسه هاي نفس و شيطان به سراغ انسان مي آيد و او را به فكر گناه و سپس به خود گناه مي كشاند قال اميرالمؤمنين علي(ع): {Hان هذه النفس لامارة بالسوء، فمن اهملها، جمحت به الي المآثم H}؛ {Mبراستي و حقيقت كه اين نفس (انساني) پيوسته و مرتب به بدي امر مي كند در نتيجه هر كس آن را به خود واگذارد (و به كاري نگمارد) نفس او را به سمت گناهان مي كشاندM}، {V(الغرر والدرر، باب النفس به نقل از سرالاسراء، استاد علي سعادت پرور، ج 1، ص 544، ح 4)V}. * روزه گرفتن: روزه گرفتن قواي حيواني و شهواني انسان را تضعيف مي كند اگر قواي شهواني ضعيف گشت قهراً فكر گناه هم كم رنگ مي شود. {Hعن ابي جعفر(ع) قال: «اذا شبع البطن طغي؛H}{Mهرگاه شكم پر شود طغيان مي كندM}، {V(المحجةالبيضاء، ملا محسن فيض كاشاني، ج 5، ص 150)V}. مفهومش اين است اگر شكم بر نشود طغيان نمي كند و بهترين قسم جوع و گرسنگي همان روزه گرفتن است. تذكر اين نكته بسيار ضروري است كه اولاً: روزه نبايد براي بدن ضرري داشته باشد وگرنه شرعاً حرام است. ثانياً: براي كارهاي روزمره مخل نباشد. ثالثاً: اگر نه مضر بود ونه مخل فقط روزهاي دوشنبه و پنج شنبه باشد نه بيشتر ولي در هر صورت اگر براي روزه گرفتن عذري است مورد بعدي يعني ورزش دو برابر شود. * ورزش: هر روز ورزش لازم است البته آن ورزش هايي باشد كه براي بدن ضرري ندارد مثل نرم دويدن و نرم طناب زدن و انجام حركت هاي كششي و اگر براي روزه گرفتن عذري هست زمان ورزشي دوبرابر شود مثلاً از بيست دقيقه به چهل دقيقه افزايش يابد. * فكر در مرگ: اين يكي ديگر از چيزهاي بسيار مفيد است كه فكر گناه را يا از بين مي برد و يا كم مي كند كه اين به شدت و ضعف فرو رفتن در فكر مرگ بستگي دارد اگر انسان با اين واقعيت انس بگيرد و مردن را باور دل سازد نقشي سازنده و بالا برنده دارد. قال اميرالمؤمنين علي(ع): {Hاذكروا هادم اللذات و منغص الشهوات و داعي الشتات H}؛ {Mياد كنيد (مرگ را) درهم كوبنده لذات را و تيره و تلخ كننده شهوات را و دعوت كننده جدايي ها راM}، {V(الغرر والدرر، باب الموت، به نقل از سرالاسراء، استاد علي سعادت پرور، ج 2، ص 159)V}. ياد مرگ دل را از تعلق به شهوات جدا مي سازد و انسان را از گناه و فكر گناه باز مي دارد آنچه كه بسيار مهم است اين است كه اولاً اين فكر هر روز و مستدام باشد اگر شبانه روزي نيم ساعت باشد كافي است ثانياً در مكان خلوتي باشد مخصوصاً اگر آن مكان خلوت خود محيط قبرستان باشد به هر گونه كه اين فكر در مرگ با جان عجين شود و باور دل گردد بسيار مطلوب است مثلاً يكي از كيفيت هاي فكر در مرگ را يكي از بزرگان چنين مي فرمود: تمام خاطرات تلخ و شيرين گذشته را در حد امكان مثل يك فيلم از ذهن بگذراند و به خود بباوراند كه همه اينها گذشت و چند روز باقي مانده عمر هم مي گذرد لحظات جان دادن، وقتي كه خويشان و نزديكان را رها مي سازد و از تمام تلخ و شيريني ها وداع مي كند و... همه و همه را به خوبي تأمل كند تا دل بلرزند و چشم بگريد. سخن آخر اين است كه اين دستورات وقتي نتيجه مي بخشد كه هر چه دقيق تر به آن عمل شود زمان نتيجه آن بستگي به شرايط و خصوصيات افراد دارد، ازاين رو پي گير زمان نتيجه نبايد بود فقط هم و غمّ صرف عمل به دستورات شود. كتب زير سفارش مي شود: 1- نردبان آسمان (دروس اخلاق حضرت آيت الله بهاءالديني)،تدوين و ويرايش: اكبر اسدي 2- سلوك معنوي،تدوين و ويرايش: آقاي اكبر اسدي 3- خودشناسي براي خودسازي،محمد تقي مصباح يزدي معناي مطالعه اين كتب عمل كردن به آن از آغاز تا پايان نيست بلكه براي عمل به دستورالعمل هاي اخلاقي تربيتي لازم است كه بايد با علماي بزرگ اخلاق يا همين نهاد نمايندگي مشورت شود.